«Ἡ νοερά προσευχή νά ἔχῃ δημιουργήσει τήν καθαρότητα καί τήν ἥσυχον καρδίαν» (Ἅγιος Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Ζ΄ Μέρος

“Ἡ διδασκαλία τοῦ Παπποῦ μας Ἁγίου Ἰωσήφ καί τοῦ Γέροντός μας Ἐφραίμ, ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ἡ πείρα τοῦ Γέροντός μας Ἐφραίμ εἰς τήν νοεράν προσευχήν, ὅπως μᾶς τήν παρέδωσεν, ἀποτελεῖ συνέχεια ὅλης τῆς νηπτικῆς ἀσκητικῆς Παραδόσεως. (16)

Λέγει ὁ Γέροντας Ἐφραίμ: «Ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό κέντρον τῶν ὑπέρ φύσιν, τῶν κατά φύσιν καί τῶν παρά φύσιν κινήσεων. Τά πάντα ξεκινοῦν ἀπό τήν καρδίαν.

Ἐάν ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου καθαρισθῆ, τότε βλέπομεν τόν Θεόν. Ὁ Θεός εἶναι ἀθεώρητος· ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα.

Δύναται ὅμως νά βασιλεύσῃ εἰς τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν γίνῃ αὐτή καθαρόν δοχεῖον.

Διά νά γίνῃ δεκτικόν δοχεῖον ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου, πρέπει νά γίνῃ καθαρή. Δηλαδή, νά γίνῃ καθαρή ἀπό ἀκάθαρτους λογισμούς.

Διά νά καθαρισθῇ ὅμως ἡ καρδιά, πρέπει νά μπῆ εἰς αὐτήν κάποιο φάρμακον.

Τό φάρμακον αὐτό εἶναι ἡ νοερά προσευχή.

Ὅπου πηγαίνει ὁ βασιλεύς, διώκονται οἱ ἐχθροί· καί ὅταν μπῆ εἰς τήν καρδιά ὁ Χριστός, τό ὄνομά Του τό Ἅγιον, φυγαδεύονται τῶν δαιμόνων οἱ φάλαγγες.

Ὅταν ἐνθρονισθῇ μέσα καλά-καλά ὁ Χριστός, τότε ὑπακούουν τά πάντα.

Ἔτσι καί τό κράτος τῆς καρδιᾶς μας. Ἔχει μέσα ἐχθρούς, ἔχει ἐπαναστάσεις, ἔχει λογισμούς, ἔχει πάθη καί ἀδυναμίες, ἔχει τρικυμίες καί ταραχές.

Ὅλα εἰς τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου. Διά νά μπορέση αὐτό τό κράτος τῆς καρδιᾶς νά καθησυχάση καί νά ὑποταχθῆ, πρέπει νά ἔρθη ὁ Χριστός, ὁ Βασιλεύς, μέ τίς στρατιές του νά κυριεύση τό κράτος.

Νά διώξη τόν ἐχθρόν, τόν διάβολον, νά καθυποτάξῃ κάθε ἀνησυχία ἀπό πάθη καί ἀδυναμίες, ὥστε νά βασιλεύσῃ ἐκεῖνος σάν Αὐτοκράτωρ, σάν Παντοδύναμος.

Τότε αὐτό, κατά τούς Ἁγίους Πατέρας, λέγεται καρδιακή ἡσυχία.

Νά βασιλεύῃ ἡ προσευχή χωρίς νά διακόπτεται.

Ἡ νοερά προσευχή νά ἔχῃ δημιουργήσει τήν καθαρότητα καί τήν ἥσυχον καρδίαν» (17).

Ὁ μεγάλος ἀγώνας τοῦ ἀγωνιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά ἐπαναφέρη τόν νοῦν, πού μετεωρίζεται μέ τίς αἰσθήσεις ἔξω εἰς τά κτίσματα, μέσα εἰς τήν καρδίαν μας εἰς τό ταμεῖον τῶν λογισμῶν.

Ὁ μεγαλύτερος διδάσκαλος εἰς τόν ἄνθρωπον, διά τό Ἱερόν αὐτό ἔργον, εἶναι ἡ νοερά προσευχή.

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία προσελκύεται διά τῆς εὐχῆς, μᾶς διδάσκει ὅλα ὅσα χρειαζόμεθα.

Ὁ καλύτερος βοηθός, κατά τήν ὥραν τῆς ἐξόδου τῆς ψυχῆς ἀπό τόν κόσμον αὐτόν, εἶναι ἡ νοερά προσευχή.

Διότι τήν εὐχήν αὐτήν θά χρησιμοποιῆ ἡ ψυχή, ἐφ᾿ὅσον βέβαια τήν γνωρίζει. Ἡ ψυχή θά εἶναι ὁπλισμένη μέ τήν δύναμη τῆς προσευχῆς, μέ τό ἀκαταμάχητον Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον τρέμουν οἱ δαίμονες καί δέν μποροῦν νά πλησιάσουν τήν ψυχήν: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Προσπάθησε πάντα ἡ εὐχή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἐπενδύη ὅλα τά ἔργα σου, κάθε πνοή καί κάθε νόημα.

Ὢ τότε πόσο θά εὐφραίνεται ἡ καρδία σου! Πόσο θά χαίρεσαι, διότι θά ἀνεβαίνη ὁ νοῦς εἰς τά οὐράνια. Διά τοῦτο μήν ἀμελῆς νά λέγης: «Κύριε, Ἰησοῦ, Χριστέ, ἐλέησόν με».

Ὅταν ψάλης θά κατανοῆς τά ψαλλόμενα· θά ἔχῃς ὄρεξιν καί φωνήν ἱκανήν καί ταπείνωση διά νά ἀποδίδης καθώς ἁρμόζει τά λόγια τοῦ Θεοῦ.

Διά τοῦτο μήν ἀδικῆς ἄλλο τήν ψυχήν σου, ἀλλά καί ψάλλων λέγε ἐνδόμυχα τήν εὐχήν· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»!

Ὅταν ἐργάζεσαι ἄς μήν ἀπορροφᾶται ὅλη σου ἡ δύναμις εἰς τήν ἐργασίαν, ἀλλά νά λέγης -ψιθυριστά καί τήν εὐχήν.

Τότε καί τά ἔργα σου θά εἶναι ὀρθά, χωρίς λάθη, καθαρά ἀπό λογισμούς καί ἡ ἀπόδοσις τῆς ἐργασίας σου θά εἶναι ἄριστη καί μεγαλυτέρα.

Λέγε τήν εὐχήν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά νά εὐλογοῦνται ὅλα τά ἔργα σου· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σκεπάζει τήν ψυχήν πού εὔχεται. Εἰσέρχεται μέχρι τά βάθη τῆς ψυχῆς, ἐλέγχει ὅλον τόν ἐσωτερικόν κόσμον τῆς ψυχῆς καί τόν κατευθύνει πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό Ἅγιον.

Τότε μόνον ἡ ψυχή ἔχει τήν δύναμι, νά εἴπῃ μαζί μέ τόν Προφήτην. «Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί πάντα τά ἐντός μου, τό ὄνομα τό Ἅγιον αὐτοῦ» (Ψαλμός 102, 1).

Λέγε λοιπόν τήν εὐχήν διά νά ἔχῃς τήν σκέπην τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καλύπτει τήν ψυχήν σου, αἰσθάνεσαι μιά πληρότητα καί μιά ταπείνωσιν. Δέν ἐπηρεάζεσαι ἀπό τήν ἀδικία, τήν εἰρωνεία ἤ τόν ἔπαινον.

Ζῆς σέ μιά ἀτμόσφαιρα πνευματική πού δέν εἰσέρχεται εὔκολα ὁ ἰός τῆς ἁμαρτίας. Ὁ πνευματικός ἀνακρίνει τά πάντα, αὐτός δέ ὑπ’ οὐδενός ἀνακρίνεται.

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον σοῦ δίδει ἄλλα μάτια καί ἄλλην κρίσιν. Λέγε συνεχῶς τήν εὐχήν, διά νά ζῇς ἄνετα μέσα σέ κάθε περιβάλλον· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Ὡς ἄνθος ἀμάραντον καί δένδρον εὐσκιόφυλλον πεφυτευμένον παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται ἡ ψυχή σου ὅταν λέγης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Λέγε τήν εὐχήν καί ἄφησε τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἰσέλθη εἰς τά βάθη τῆς ψυχῆς σου.

Γίνε τότε ἄγρυπνος θυρωρός τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς σου καί θεατής τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λέγε μετ᾿ εὐφροσύνης· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι ἡ εὐλογία ὅλου τοῦ κόσμου.

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι τό φῶς καί ἡ ζωή τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία ἀνυμνεῖ καί δοξολογεῖ ἀπό τά βάθη αὐτῆς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος”.

«Κύριε, Ἰησοῦ, Χριστέ, ἐλέησον με».