Φοβερές Οπτασίες του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή

Posted by Φαίη στο Αύγουστος 31, 2016

Αφηγείται ο Μητροπολίης Λεμεσού Αθανάσιος

από τις επιστολές* του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή (Σπηλαιώτη)

Το όραμα που προηγήθηκε του φοβερού οκταετούς πολέμου με τους δαίμονες. [20:17-25:37]

Μία νύχτα λοιπόν όπως ηρχόμην, ήλθον εις θεωρίαν και ηρπάγην ο νους μου εις έναν κάμπον.
Και ήσαν κατά τάξιν, κατά σειράν, μοναχοί συντεταγμένοι εις μάχην και ένας υψηλός
Στρατηγός ήλθε πλησίον μου και μου λέγει:
– Θέλεις, μου λέγει, να εισέλθεις να πολεμήσεις στην πρώτη γραμμήν;

Κι εγώ του απάντησα ότι σφόδρα επιθυμώ να μονομαχήσω με τους αντίκρυ Αιθίοπες, όπου
ήσαν κατέναντι ωρυόμενοι και πνέοντες πυρ ως άγριοι σκύλοι, όπου μόνον η θεωρία τους
σου επροξένει φόβον μέγαν.
Αλλ’ εις εμέναν δεν ήτο φόβος διότι είχον τοσαύτην μανίαν όπου με τα δόντια μου να τους
ξεσκίσω. Είναι δε αληθές ότι και ως κοσμικός ήμην τοιαύτης ανδρείας ψυχής.
Τότε λοιπόν, με χωρίζει ο Στρατηγός από τας γραμμάς όπου ήτο οι πληθείς των πατέρων.
Κι αφού διήλθομεν τρεις ή τέσσερας γραμμάς συνταγματικώς, με έφερεν εις την πρώτην
γραμμήν όπου ήσαν ένας ή δύο ή τρεις ακόμη κατά πρόσωπον των αγρίων δαιμόνων, όπου
αυτοί ήσαν έτοιμοι να ορμήσουν κι εγώ έπνεον εναντίον τους πυρ και μανίαν.
Κακείθε με άφησεν, ειπόντος ότι:
– Όποιος επιθυμεί να πολεμήσει ανδρείως με αυτούς εγώ δεν τον εμποδίζω, αντιθέτως τον βοηθώ υπερβαλλόντως.
Και ήλθον πάλιν εις σε εαυτόν και διελογιζόμην. Άραγε τι πόλεμος θα είναι αυτός;
Έκτοτε άρχισαν οι άγριοι πόλεμοι όπου δεν με άφηναν ησυχίαν ημέραν και
νύχταν. Άγριοι πόλεμοι, μήτε ώρα να ησυχάσω και επίσης εγώ με μανίαν εις σε αυτούς.
Έξ ώρες καθήμενος εις προσευχήν, τον νουν δεν εσυγχώρου να βγει από την καρδίαν**. Από
το σώμα μου ο ιδρώτας έτρεχε βρύσις. Πόνος και δάκρυα, νηστεία άκρα και ολονύκτιος
αγρυπνία. Και επιτέλους κατέπεσα.
Όλα έτη οχτώ. Κάθε νύχτα μαρτύριον. Έφευγαν οι δαίμονες και φώναζαν:
– Μας έκαψε, μας έκαψε.
Όπου μίαν νύχταν τους σήκωσα και ο πλησίον μου αδελφός ξενιζόμενος ποιοι ήσαν αυτοί που
εφώναζαν ότι εκάησαν.
Κι όμως την τελευταίαν ημέραν όπου θα τους εδίωκεν ο Χριστός, εγώ πλέον διελογιζόμην
απεγνωσμένος ότι αφού το σώμα μου έπεσεν τελείως νεκρόν και τα πάθη μου ενεργούν ως σε
τελείαν υγεία, οι δαίμονες είναι οι νικητές. Αυτοί με έκαψαν ασφαλώς και νίκησαν και όχι εγώ.
[Σε αυτό το σημείο ο Γέροντας Ιωσήφ θα δεχτεί μια φοβερή οφθαλμοφανή επίθεση από δαίμονα.]
Στρέφομαι και βλέπω τον δαίμονα όπως είναι και όρμησα θηριωδώς να τον πιάσω. Και όπως
τον έπιασα έγινε άφαντος. Εις την αφήν του μου άφησε την αίσθηση των τριχών του και τη
βρώμα στην όσφρησιν.
Και επιτέλους από αυτήν την στιγμήν ερράγη ο πόλεμος και έπαυσαν όλα.
Και ήλθεν ειρήνην στην ψυχήν και απαλλαγή τελεία από των παθών της σαρκός.

***

Αυτό ήταν το τέλος μετά από 8 ολόκληρα χρόνια φοβερού πολέμου. Οχτώ χρόνια ο Γέροντας δεν εκοιμήθηκε πάνω σε κρεββάτι αλλά είχε ένα σκαμνάκι στο οποίο εκάθετο και εκεί εκοιμάτο προσευχόμενος.
* όπως μας αφηγείται ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, κάποιες επιστολές του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή διεσώθηκαν και εκδόθηκαν σε βιβλίο από τη Μονή Βατοπεδίου. [Διόρθωση 3/09/2016. Οι επιστολές εκδόθηκαν από τη Μονή Φιλοθέου, το λέει στο βίντεο.
** όπως μας εξηγεί εδώ ο Σεβασμιώτατος, ο Γέροντας έξι ώρες κάθε βράδυ προσευχόταν νοερώς χωρίς να επιτρέπει στο νου του ούτε μία φορά να μετεωριστεί. Κρατούσε το νου του ακίνητο στην καρδία του. Εμείς πάμε να κάνουμε προσευχή και ο νους μας όλο γυρίζει.

Οι παγίδες του διαβόλου [25:45-27:00]

Εν τέλει εκείνη τη νύχταν ήλθον πάλι εις έκστασιν και βλέπω ένα μέρος ευρύχωρον και
θάλασσα το εχώριζεν. Και σε αυτήν την ευρυχωρίαν ήτο παγίδες εστρωμένες παντού και
κρυμμένες να μην φαίνονται. Εγώ δε ήμην σε ένα μέρος πολύ υψηλόν ως εν θεάτρω και τα
έβλεπα όλα. Από δε το μέρος αυτό έπρεπε να διέλθουν όλοι οι μοναχοί. Από δε της θαλάσσης
ήτο ένας δράκων, δαίμονας φοβερός όπου έβγαζεν φλόγες στα μάτια του, εξαγριωμένος.
Και έβγαζε το κεφάλι του και κοίταζε. Πιάνονται στις παγίδες;
Οι δε μοναχοί περνώντας, αυτοί που ήσαν χωρίς φόβο και προσοχήν, άλλος επιάνετο από τον
λαιμόν, άλλος από τη μέση,  άλλος από το πόδι, άλλος από το χέρι. Και βλέπων ο δαίμων
εγελούσε χαίρων και αγαλλόμενος, εγώ δε λυπούμην σφόδρα και έκλαιον. Και έλεγα. Πονηρέ
δράκων, τί κάμνεις και πώς μας πλανάς;
Και ήλθον πάλι εις τον εαυτόν μου και είμαι μέσα στο καλυβάκι μου.

Κοινωνία δια χειρός Αγγέλου [29:50-30:56]

Εκεί σε κείνο το καλυβάκι [σσ. βρισκόταν στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου σε ένα δύσβατο και πολύ υψηλό μέρος του Αγίου Όρους] μια φορά ήταν γιορτή, ήταν αγρυπνία και ο Γέροντας δεν πήγαινε στις πανηγύρεις για να μην έχει περισπασμούς στην προσευχή του και έμεινε μόνος του εις το καλυβάκι και προσευχόταν.
Κι εκεί που προσευχόταν κι έκλαιγε, κι ελυπόταν διότι δεν είχε Λειτουργία και δεν μπορούσε να κοινωνήσει, προσευχόμενος λέγοντας την ευχή μέσα στην καρδία του όπως περιγράφει ο ίδιος, ξαφνικά έλαμψε όλος ο χώρος μπροστά του και ένας Άγιος Άγγελος εφανερώθηκε με το Άγιον Ποτήριο και του είπε:

«Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε.»
και πήρε μία μερίδα από το Σώμα του Χριστού και τον εκοινώνησε.
Κοινώνησε από τα χέρια του Αγγέλου. Αυτό το φαινόμενο ξέρετε στους βίους των Αγίων ελάχιστες φορές το βλέπουμε, Άγιοι να κοινωνήσουν δια χειρός Αγγέλου. Στον Γέροντα Ιωσήφ συνέβη και αυτό.

Φανέρωση του Μυστηρίου της Αγίας Τριάδος [30:57-32-27]

Μια άλλη φορά τα Θεοφάνια όταν πάλι αγρυπνούσε, εκεί που έλεγε την ευχή μπροστά του εφανερώθηκε το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Και λέει ο ίδιος:
Άλλη φορά πάλιν αγρυπνώντας εις το μικρό καλυβάκι μου, ήλθον πάλιν εις θεωρίαν. Εγέμισε
φως το κελί μου και εις το μέσον εφάνησαν τρία παιδάκια έως δέκα ετών το καθένα. Ένα
ανάστημα, μία μορφή, μια ενδυμασία. Ένα πρόσωπο εις την ευμορφίαν. Και εγώ εθαύμαζον εις
την θεωρίαν τους και ήμην όλος εκστατικός.
Αυτά δε ακουμβώντας το ένα εις το έτερον με ευλόγουν τα τρία ομού, όπως ευλογεί ο ιερεύς
και μελωδικώς έψαλλον:
«ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Αλληλούια.»
Και εβάδιζον επάνω μου και πάλιν οπίσω οπίσω επήγαιναν, και εβάδιζον πάλι κατ’ επάνω μου
ψάλλοντας. Εγώ δε έλεγον διαλογιζόμενος. Πού έμαθαν τόσο μικρά να ψάλλουν τόσο ωραία
και να ευλογούν; Χωρίς να έρθει στο νου μου ότι στο Άγιον Όρος δεν υπάρχουν τόσο μικρά
και τόσο ωραία παιδάκια. Και ούτως πάλιν ως ήλθον, έφυγαν να υπάγουν να ευλογήσουν και
άλλους. Και εγώ έκθαμβος ημέρες παρήρχοντο να διαλυθεί η χαρά και να εξαλειφθούν από τη
μνήμη μου, αλλά τα τοιαύτα δεν εξαλείφονται ουδέποτε.

Υπέρλαμπρη Θεοτόκος [32:35-35:00]

Μία φοράν ήμην τόσο θλιμμένος καθότι όλη η ζωή μου υπήρξε ένα μαρτύριον, και το
περισσότερο, υποφέρω δια άλλους όπου θέλεις να τους σώσεις και δεν σε ακούν και συ κλαις
και προσεύχεσαι και αυτοί χλευάζονται και τους κυριεύει ο δαίμονας.
.. εις οδύνην και πόνο πολύν, ήλθον εις θεωρίαν και όπως εβάδιζα εβρέθην εις έναν κάμπον ως
έχει λευκόν όλον το έδαφος και όλος έκθαμβος απορούσα πως εβρέθην εις τοιούτον ωραίον
τοπίον; Και ζήτου μέρος να φύγω μην τύχει κανείς να με μαλώσει, διότι χωρίς άδεια εισήλθον
εκεί. Και κοιτάζω με περιέργεια δεξιά και αριστερά να βρω διέξοδον.
Είδα μια θύρα υπόγειον και εισήλθον εκεί. Και ήτο Ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου και εκάθητο
νέοι ωραίοι στολισμένοι, στολή θαυμασίαν. Και είχον Σταυρόν ερυθρόν εις το στήθος και εις το
μέτωπον εμπρός. [είχαν το μοναχικό σχήμα]
Και εγέρθη από τον θρόνον .. όπου ήτο ωσάν Στρατηγός και εφόρει λαμπροτέρα στολή και μου
λέγει:
– Έλα πάτερ Ιωσήφ. Έλα διότι εσένα αναμένομε. Και με προέτρεψε να καθίσω.
Εγώ του λέγω:
– Συγχώρεσέ με, δεν είμαι άξιος να καθίσω αλλά αρκεί να σταθώ εις τους πόδας Σας.
Και μειδιάσας Εκείνος με άφησε και ήλθεν εμπρός εις το τέμπλον εις την εικόναν της Παναγίας
και λέγει:
Κυρία και Δέσποινα του Παντός Βασίλισσα των Αγγέλων. Άχραντε Θεοτόκε Παρθένε, δείξον τη χάρη Σου στον δούλον Σου τούτον, όπου τόσο πάσχει για την ιδικήν Σου αγάπη ίνα μη υπό της θλίψεως καταποθή.
Και αίφνης εξήλθε τόση λαμπρότης από την Θείαν εικόνα της Θεοτόκου και εφάνην τόσον
ωραία η Παναγία ολόσωμος, όπου από την τόσην ωραιότητα, μυριάδες του ηλίου φαεινότερα,
έπεσα κάτω εις τους πόδας Της μη δυνάμενος να Την ατενίσω και κλαίων εφώναζα:
– Συγχώρεσόν με μανούλα μου που εν αγνοία μου Σε λυπώ.
Και ούτως κλαίων, συνήλθον βρεγμένος στα δάκρυα και πλήρης χαράς.

***

Απομαγνητοφώνηση Φαίη/Αβέρωφ
1η εικόνα ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
2η εικόνα ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ