ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής ΕΠΙΣΤΟΛΉ ΚΓ Τό δέ ξύλον εἶναι παντός πάθους ἀλεξητήριον.

Τό δέ ξυλον εἶναι παντός πάθους ἀλεξητήριον. (ΚΓ΄).

Τό δέ ξύλον εἶναι παντός πάθους ἀλεξητήριον.
Ὅπου καί οἱ δαίμονες τό φοβοῦνται καί φρίττουν, ὁρῶντες τόν ἄνθρωπον νά τιμωρῆται ὡς Μάρτυς διά τοῦ Χριστοῦ τήν ἀγάπην.
Πότε καί πότε, ὅταν τά πάθη ἐγείρονται κατά τῆς ψυχῆς καί θέλουν νά ρίξουν τόν νοῦν, τόν ἀναβάτην· ὅταν τό κάθε πάθος ἐγείρει κεφαλήν, τοῦ δίδεις τό σύνθημα: Σιώπα, πεφίμωσο! διότι θά δουλεύσῃ ἡ ράβδος!
Ἔρχεται, λόγου χάριν, ὁ λογισμός καί σέ θλίβει στήν Ἐκκλησίαν: Διατί νά ψάλλῃ πάλιν ὁ ἀδλεφός σου καί ὄχι ἐσύ, κατά τήν σειράν; Σύ τοῦ λέγεις·
 -Προτιμώτερον νά ἀναπαυθῇ ὁ ἀδελφός μου καί ὄχι ἐγώ
Ἐπιμένει ὁ λογισμός·
-Μά διατί, ἀφοῦ αὐτό εἶναι τό δίκαιον κάι σωστόν;
Σύ εἰπέ του·
-Διάβολε, ἄφες με! Καί βάλε τόν νοῦν σου εἰς τήν "εὐχήν".
Ἐξεγείρεται ὁ πειράζων, πάει νά σκάσῃ·
-Μά ὄχι, διατί;
-Καλά, εἰπέ του, καλά! Περίμενε ὀλίγον νά σοῦ πῶ τό "διατί"!.
Καί εὐθύς προφασιζμόμενος ἔβγα τῆς Ἐκκλησίας καί σπεῦσον εἰς τό κελλί σου. Ἐκεῖ λάβε τήν ράβδον καί εἰπέ μέ θυμόν: Νά τό "διατί" σου, διάβολε! αὐτό εἶναι. Αὐτό εἶναι τό "δίκαιον", ὅπου μοῦ ζητεῖς. Λάβε το λοιπόν! Καί, ἀφοῦ τόν πληγώσῃς εἰς τό σῶμα σου, τόν καταγγέλλεις εἰς τόν Χριστόν ὡς αἴτιον τοῦ πόνου σου. Φεύγει, φρίττων ὁ δαίμων, ἔρχεται ὁ Χριστός, γεμίζει παράκλησιν, ἐλαφρώνει τό πάθος καί μανθάνεις τήν τέχνην πῶς νά νικᾷς.
Σέ κυριεύει ὁ ὕπνος; Πάταξον τήν ἀμέλειαν.
Σέ ταράσσει ὁ θυμός; Σύντριψον τόν ἐγωϊσμόν.
Σέ πικραίνει ἡ μνησικακία, ὁ φθόνος; Τά ὅμοια.
Δέν σοῦ ἀρέσει τό φαγητόν; Ἐπίσης.
Ἐγείρεται ὁ πόλεμος τῆς σαρκός; Ἐξεγέρθητι ὡς δυνατός καί πολέμησον τούς ἐχθρούς σου.
Καί ἐν γένει, ὅπου τό σῶμα καί ὁ λογισμός θά ζητήσουν τό "δικαίωμα" καί τό "διατί", ἡ λύσις εἶναι ἡ ράβδος.


-Ἤ θά ζήσω μίαν ὥραν καθώς θέλεις Χριστέ μου, ἤ ἄς μή ὑπάρχω εἰς αὐτήν τήν ζωήν.
Ἔτσι κλαίεις, θρηνεῖς, καί ἔρχεται τό ἔλεος τοῦ Κυρίου. Ἡσυχάζουν τά πάθη καί εἰρηνεύεις μέ τόν ἑαυτόν σου, μέ τόν Θεόν καί μέ ὅλην τήν κτίσιν. Καταπίπτει τό σῶμα μέ ὄλα του τά φρονήματα, καί τότε πλέον δέν θέλει ξύλο, ἀφοῦ ἔμαθε νά ὐποτάσσεται εἰς τό πνεῦμα.

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
Ἀπό: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ